Binlerce yıllık şarap yapımında şarap fıçılarının yapımı için tek bir ağaç türü denenmiş ve doğrulanmıştır: meşe. Her ne kadar vişne, ceviz, kestane, çam ve kızılağaç, fıçılara yapılabilse de ve bazıları şarap yapımında kullanılmış olsa da, sadece meşenin, üzerlerinde tatmin edici bir şekilde yaşlanmak ve lezzetlerini arttırmak için üzüm ile doğru ilişki içinde olduğu görülmektedir. Meşe, tanen gibi vanilya, çay ve tütün benzeri özelliklere sahip olan ve aşırı güçlenmeksizin şarap veren kimyasal bileşiklerden oluşur.
Şarap Varil Çeşitleri
Meşe ve Küçük Varil Çeşitleri
Fransız meşe fıçıları
Vakaların büyük çoğunluğunda, şarap fıçıları iki çeşit Fransız meşesi (Quercus robur veya Quercus sessiliflora) veya Amerikan meşesi (Quercus alba) ile yapılır. Fransız meşeleri öncelikle 59.43 galon şarap tutan Bordeaux fıçılarını yapmak için kullanılır. Birçok şarap çeşidi için kullanılırlar, ancak özel olarak cabernet sauvignon, merlot ve Bordeaux için kullanılır. Fransız meşesi ayrıca 60.2 galonları tutan Burgundy varillerini ve pinot noirs ve Burgundies yapmak için kullanılır. Amerikan meşe fıçıları her iki boyutta da üretilmekte ve her çeşit şarapta tutulmaktadır.
Meşe Yeri
Vosges ormanı
En değerli meşe ağaçları, ormanların serin ve kuru olduğu Tronçais, Vosges ve Nevers Fransız ormanlarında yetişir. Bu ortam türü, meşe aromalarının, şarap yaşlandıkça kademeli olarak dışarı çıkmasını sağlayan sıkı halkalara sahip ağaçlar üretir. Şarap fıçıları için en iyi Amerikan meşesi, Minnesota ve Iowa ormanlarındaki benzer iklimlerde bulunur. Şarap yapımında kullanılan meşe odunları da bugün Kanada ve Macaristan'da yetiştirilmektedir.
fıçıcılık
Şarap mahzeni
Namlu yapımına giden diğer önemli unsur, varil yapımcının veya bakır ustasının işçiliğidir. Amerikan meşesi, ilk olarak varil yapmak için kullanıldığında, meşe, şaraba tatlar kazandırdığı için, meşenin doğru kalitede olmadığı düşünülmüştür. Aksine, varillerin inşa edilmiş olmasıydı. Amerikalılar, bir fırında odun kurutması ve çentikli tahtalar kullanan viski varillerini yapmak için kullanıldı. Fransız kooperatifleri odunlarını iki yıla kadar açık havada kurumaya bırakıyor ve çıtalarını elleriyle bölüyor, bu da şarabı daha lezzetli hale getiriyordu. Amerikalılar Fransız tekniklerini yerli ağaçlarıyla kullanmaya başladıktan sonra, Fransızlar kadar şarap yapımı için de iyi olan varil üretiyorlardı. Buna ek olarak, şarap stavları geleneksel olarak ABD'de buharla eğilmişken, varil üretirken Avrupa'da ateşe eğiliyorlar. Ateş, şarapta daha fazla tost notu üretir ve birçok Amerikalı kooperatif son zamanlarda ateş yöntemine geçmiştir.
Hogshead Fıçılar ve Puncheons
Hogshead varil
Bordo ve Burgundy variller "küçük variller" olarak kabul edilirken, hogshead ve puncheons çok daha büyüktür. Orta Çağ'da tipik bir namlu olan bir hogshead varil 79.25 galon şarap tutuyor. Bu boyutta ve bir kuyruklu 132.08 galonunda bir puncheon geliyor - Bordeaux ve Burgundies'in iki katı büyüklüğünde! Genel olarak, meşe ile temas, bu şaraplar için hacimce daha küçük olduğu için, şarap üreticileri, meşe aromalarının daha az belirgin olmasını istiyorlarsa (örneğin, Sangiovese ve bazı pinot noirs'larda olduğu gibi) hogshead veya puncheon variller kullanırlar.
Fermente ve Yaşlanma
Fransız chardonnay varillerde fermente
Şaraplar genellikle varillerde yaşlanır, ancak paslanmaz çelik tanklarda fermente edilir. Tek istisna, meşe içinde fermente edildikten sonra tadı iyileşen chardonnay gibi bazı şaraplar içindir. Bununla birlikte, varillerde fermantasyonun ekstra bir adımı, Kaliforniya'ya özgü bazı chardonnay'ların zengin vanilya aromasını ekler; genellikle bu tatlar, şarap bunun yerine paslanmaz çelikte fermente edildiğinde ve daha sonra meşelerde (veya daha uzun yaşlarda) yaşlandığında ortaya çıkar. Genellikle, kırmızı şaraplar meşe ağacında daha uzun süre yaşarlar, çünkü ahşapta daha fazla zaman harcarlarsa, hassas beyaz şaraplar aşırı güçlenir. Şarapların --- kırmızı ve beyaz --- sürgünlerin uzunluğunun fıçılarda yaşlanması, şarap tercihine göre bölgesel tarza göre değişir.
